و ما سالهاست که در محاصره هستیم !

امروز روز پنجم است که در محاصره هستیم, آب را جیره بندی کرده ایم, نان را جیره بندی کرده ایم. . . عطش همه را هلاک کرده; همه را جزشهدا که حالا کنار هم در انتهای کانال خوابیده اند, دیگر شهدا تشنه نیستند, فدای لب تشنه ات ای پسر فاطمه...

برادر رزمنده ام!!!

و ما سالهاست که در محاصره هستیم !
محاصره « نام » و « نان ! »
« صداقت » را جیره بندی کرده ایم و « بازی های فضیلت کش سیاسی »
همه را هلاک کرده, همه را جز کبوتران که در سالهای قحطی باران ,
بدنبال قطره ای آفتاب فقط آسمان آبی را انتظار می کشند و بس !
ما سالهاست که در محاصره هستیم !
از آسمان غبارآلود چقدر تشنگی می بارد, اما دیگر لاله ها تشنه
نیستند.
آه! از این همه عطش و آتش که بر کام پنجره ها نشسته است !
و دریغ از پروانه و پرواز که نگاه زخمی شهر را پر از خستگی کرده
است.
برادرم !
ما هنوز در محاصره هستیم !
و تو چه زیبا حصار تنگ دنیا را شکستی !
و حالا آمده ای! برادرم !
با مشکی پر از آفتاب و آینه! و دست در دست عشق, در ازدحام گل و
تکبیر می شکفی و ماعطشناک تر از همیشه با « چفیه » هایی پر از غزل
به پیشوازت می آئیم.
گلهای اشک و دلتنگی را به یاد آن روزهای باروت و باران به
پایت پرپر می کنیم و با دستهای حسرت, مثنوی بلند نیاز و شفاعت را
بر پیشانی تابوت تابانت می آویزیم. دوباره, به یاد آن شب عاشورایی ,
که آسمان « شلمچه » را با ستاره های خون آذین بستی, بر حماسه سبز
تو فصلی می گشائیم و زخم های کهنه را مرور خواهیم کرد